Լայն իմաստով Հայաստանում քաղաքական ուժ հասկացությանը փոխարինել է անձնական շահ +իշխանություն + լայն հնարավորություն հասկացությունը: Առաջին հայացքից թվում է թե այստեղ ամեն ինչ քաղաքականացված է: Իրականում Հայաստանում գերակշռում է բարձր դիրքի հասնելու ձգտումը, որն էլ բացում է ճանապարհը դեպի վեր: Մարդը, լինելով հասարակական էակ, ունի նաև հասարակական գուրծունեություն ծավալելու պահանջ: Սովորաբար այն դրսևորվում է անձնական բարեկեցության և նշանակալից եկամուտներ ձեռք բերելուց հետո: Այլ բան է թե ինչպես է արտահայտվում այդ հասարակական գործունեություն կոչվածը:Քաղաքականության մեջ առավել հաճախ շրջանառվող գաղափարները ժողովրդի համար, ժողովրդի անունից, ժողովրդի շահերից արտահայտվող դրույթներն են: Բոլորն էլ ժողովրդի անունից են խոսում: Յուրաքանչյուր քաղաքական կուսակցություն իրեն ներկայացնում է այն միակ <փրկիչը>, որ պետք է այսօր Հայաստանին: Հսականում եմ, որ մեր երկիրը շատ ծանր վիճակում է, բայց Արմագեդոն չէ: Բոլորն էլ գիտեն , որ միայն մի փրկիչ կա, անունը՝ Հիսուս / նկատի ունեմ քրիստոնյա աշխարհը/:
Ինձ համար, որպես ընտրողի, դժվար է կողմնորշվել թե ով կամ ովքեր են ցանկանում ու կարող են իրենց գործունեությունը ծառայեցնել ընդհանուրի շահին:
Ոչ թե քննադատի, այլ հասարակ քաղաքացու, ընտրողի աչքերով ուզում եմ տեսնել այն ուժը կամ ուժերը , ովքեր կարող են շտկել իմ երկրի կորացած մեջքը, բարիք ստեղծել՝ ոչ թե խոստանալ,աշխատատեղ բացել՝ոչ թե ողորմալ, բացել գործարաններ՝ ոչ թե դրամահավաք կազմակերպել: Մարդիկ արժանապատիվ աշխատանք, բարեկեցիկ , խաղաղ ստեղծարար կյանք են ուզում ու... արդար ընտրություն:
Անկախ նրանից ընտրություններն արդար կանցկացվեն թե ոչ, ես ինքս ուզում եմ արդար լինել իմ հանդեպ ու փորձել գտնել այն ուժը, ում օգտին պիտի տամ իմ ձայնը:
Պե՞տք է արդյոք ևս մի հնարավորություն տալ ՀՀԿ-ին: Հինգ տարին բավական երկար ժամանակաշրջան էր, որ այսօր կասկած չհարուցեր նրա լինել- չլինելու հարցը : Եվս հինգը... իմաստ չունի: Դե նրանք հասկացել են ,որ պետք է փոխվել, բայց ուշացել են:
Երբ պատկերացնում եմ ԲՀԿ-ին՝ որպես իշխանություն, անմիջապես պատկերացնում եմ տիրանիան Հին Հունաստանում, երբ ստորին խավերը ունևոր ու աչքի ընկնող մեկին տիրան են կարգում, իսկ վերջինս էլ նրանց զիջումներ է կատարում ու նվերներ բաժանում:
Երբ ասում եմ ՕԵԿ, պատկերացնում եմ, որ կյանքում ամեն ինչ վաճառվում է, ինչպես կասեր Արթուր Մեսչյանը:
ՀԿԿ, ծիծաղից մեռա, այսինքն պիտի մի լավ հետ գնանք, որ թափով առաջ գանք: Տեսնես իրենք իրենց հավատում են, թե ուրիշներն են հավատացրել, կամ էլ ո՞վ գիտի ինչ քաղաքական պատրանք է ստեղծվել մի ընտրազանգվածի չեզոքացնելու համար:
Ինչպես կասեր Պարույր Սևակը՝ Ի՛մ տառապած, ամեն փորձի ու փորձանքի միջով անցած ու այդպես էլ քեզ չգտած, առանց ժառանգության մնացած Ժառանգություն: Ինչ գիտեմ միայն խոսում եք ու բողոքում...
Միակ ազգային կուսակցությունը, որն իր ուսերին կրում է անցած փառավոր ուղին, որ միշտ առաջին տեղում տեսել է անկախ Հայաստանի շահը, հիասթափեցրեց իր գործունեությամբ: Ինչու՞ է ուզում ընտրվել ՀՅԴ- ն : Ընտրվել էր էլի, իսկ ի՞նչ արեց , դուրս եկավ կառավարությունից, բողոքողները քիչ էին՝ ինքն էլ սկսեց: Կառուցողական ընդդիմությու՜ն ... ու ի՞նչ ստացանք:
ՀԱԿ, նույնիսկ անիմաստ է խոսելը:
Կարծում եմ երկուսն էլ կան, բայց սաղերն ինչ արեցին, որ կաղերն ինչ անեն:
Իսկ ի՞նչ անեմ ես, ու՞մ ընտրեմ, երանի նրանց ովքեր համոզված կուսակցական են:
Ես համոզված հայ եմ, գիտեմ ինչ անել, երբ խոսքը թշնամուն է վերաբերում, իսկ երկրիս ներսում մաքրության եմ ձգտում:
