ՈՒ այսպես էլ իներցիայով ապրում ենք

   Նկատե՞լ եք մեր հասարակության  հիմնական զանգվածն ինքնահոսի է մատնված: Ավելի ճիշտ ֆիզիկայի մեջ մի լավ տերմին կա դրա համար՝ իներցիա: Հիմնականում այն ինչ մենք անում ենք պարտադրված է՝ մեր կողմից, հասարակության կողմից, իշխանությունների կողմից: Սկզբում միջնակարգ կրթություն / հիմա արդեն ավագ դպրոց /, մեծ մասամբ հըլը էդ թող ըլնի, հետո կտեսնենք տարբերակով, ու դնում ենք <<птичка>>: Հետո՝ ԲՈՒՀ, ումի՞ց եմ պակաս կամ դե պետք կգա, ասենք տնտեսագետի դիպլոմը՝ սերիալում նկարահանվելու, կամ <<Vitamin>>  ակումբում աշխատելու համար: Մի <<птичка>> էլ այստեղ: Այնուհետև ընտանիք, երեխա... նույն տարբերակով, կապ չունի աշխատանք ունես, թե՝ ոչ, բնակարանային- կենցաղային պայմաններ կան , թե՝ ոչ...

         Անկախ Հայաստանը մի պահ նոր հույզեր ու նոր հույսեր արթնացրեց մեր մեջ: Առաջին <<птичка>>-ները դրեցինք ռոմանտիզմի վերելքի պայմաններում: Կոմունիստների գաղափարներից վերջինը՝ ամենաչաղավաղվածը, իր դրսևորումը գտավ մեր երկրում.  

 << Մարդը մարդուն բարեկամ է, ընկեր և եղբայր>>: Հետո ծանր քնից արթնացածի նման սուզվեցինք մտորումների անհուն օվկիանում՝ մեղադրանքներ, արդարացումներ,երկարատև անկումներ, կարճատև վերելքներ...

         Իսկ ե՞րբ է գալու ա՛յն ժամանակը, ընտրելո՛ւ ժամանակը, մի՞թե կյանքը պիտի անցնի այդպես էլ ընտրություն չկատարելով: Նայելով այդ <<ցուցակներին>>, ձեր մեջ դեռ ցանկություն կա՞ <<птичка>> դնելու, էլ չեմ ասում ընտրություն կատարելու: